توسعه و بکارگیری زیرساخت‌های فناوری اطلاعات با معماری سازمانی

خواندن این مطلب ۳ دقیقه زمان می برد.

«معماری سازمانی» چارچوبی برای تبیین، هماهنگ سازی و همسوسازی کلیه فعالیت‌ها و عناصر سازمان در جهت نیل به اهداف راهبردی سازمان است.در معماری سازمانی تمام جنبه‌های سازمان نظیر کاربران، موقعیت های جغرافیایی، نحوه توزیع آنها، فرایندهای حرفه، راهبردها، ماموریت سازمان و غیره در نظر گرفته می‌شود.

هدف اصلی از بکارگیری معماری سازمانی ایجاد ارزش افزوده در خصوص توسعه و بکارگیری زیرساخت‌های فناوری اطلاعات در سازمان است. در طرح معماری سازمانی همیشه باید این سئوال مطرح شود که چه ارزشی از این طرح ایجاد شده و چه کسی به این ارزش نیاز دارد؟

باید تعیین شود که معماری سازمانی به دنبال رفع چه مشکلاتی در سازمان است و چه عواملی سبب شده است تا نیاز به تعریف معماری سازمانی احساس شود. اهداف معماری سازمانی باید به روشنی مشخص شده و معماری نیز در نهایت به نحوی تعریف و پیاده‌سازی شود تا اهداف مذکور محقق شوند. معمولا طرح‌های معماری سازمانی در راستای ایجاد تحول برای جبران مشکلات جاری و یا دستیابی به سطوح بالاتری از کارایی تعریف می‌شوند. این اهداف ممکن است در هر سازمان نسبت به سازمان دیگر تفاوت‌هایی داشته باشند بنابراین قبل از اقدام سازمان به تعریف و پیاده‌سازی معماری باید اهداف آن به روشنی مشخص گردد.

معماری سازمانی شامل چهار معماری مرتبط با یکدیگر است که به اختصار توضیح داده می‌شود.
معماری کسب و کار
معماری کاربرد ها
معماری داده / اطلاعات
معماری زیر ساخت
معماری کسب و کار (Business Architecture):
این معماری استراتژی، ساختار و حاکمیت سازمانی و فرآیندهای اصلی انجام کار
ا (Core Business Process) را تعریف می نماید. معماری فناوری اطلاعات زیر ساخت و محیط لازم برای کارایی بیشتر و عملکرد مناسب فعالیت کاری را ایجاد می نماید.
معماری داده‌ها/اطلاعات (Data/Information Architecture):
این معماری ساختار منطقی و فیزیکی داده‌های مورد نیاز سازمان و همچنین منابع لازم برای مدیریت این داده ها را مشخص و تشریح می نماید. این معماری باید به خوبی تعریف شده باشد تا معماری فناوری اطلاعات چگونگی ذخیره و بازیابی و انتقال داده‌های سازمان را به صورت مؤثر و کارآمد، پشتیبانی نماید. معماری فناوری اطلاعات خود دارای ساختارهای داده ای است که می‌باید توسط معماری داده در نظر گرفته شود.
معماری سیستم های کاربردی(Application Systems Architecture):
این معماری طرح اصلی کلیه سیستم‌های کاربردی می‌باشد و در آن سیستم‌های کاربردی مورد نیاز فعالیت، تعامل آنها و روابط بین سیستم های کاربردی و چگونگی پشتیبانی آنها از فرآیندهای اصلی انجام کار در سازمان می‌باشد. هم افزایی زیادی بین این معماری و معماری فناوری اطلاعات وجود دارد.
سیستم‌های کاربردی از سرویس‌هایی که معماری فناوری اطلاعات در اختیار می‌گذارد استفاده می‌کنند تا بتوانند ویژگی‌های ضروری مانند توانایی کار با یکدیگر، امنیت مدیریت پذیری را دارا باشند.
در بعضی موارد به لحاظ کارایی باید سرویس‌هایی از سیستم کاربردی در زیر ساخت فناوری طراحی شوند.
معماری فناوری اطلاعات یکپارچگی سیستم های کاربردی را پشتیبانی می‌نماید. همچنین زیر ساخت و استانداردهای لازم برای تبادل اطلاعات بین سیستم های کاربردی را فراهم می‌کند.
معماری فناوری اطلاعات (Technology Architecture):
شامل شناخت و تفکیک مؤلفه های اصلی فناوری اطلاعات مانند زیر ساخت‌ها، شبکه، سخت افزار، نرم افزار، سیستم‌های عامل و غیره بوده و همچنین. تعریف کارکردها و وظایف اصلی هر مؤلفه و شناخت و تعریف واسطه های لازم به همراه استانداردهای حاکم بر آن و چگونگی تعامل بین مؤلفه های مختلف فناوری اطلاعات را در بر می گیرد.

هرم معماری سازمانی:

هر لایه (یا حوزه) معماری سازمانی، به اجزائی اشاره دارد که فرآیندها را اجرا می‌کنند و به لایه‌های بالاتر از خود خدمات ارائه می‌دهند. حوزه های معماری که با عنوان لایه های معماری نیز شناخته می‌شوند عبارتند از:

  • لایه محیط: شرکت ها و فعالیت های خارجی که توسط کسب و کار نظارت، حمایت یا هدایت می شوند
  • لایه کسب و کار: واحدهای سازمان که به یکدیگر و به نهادهای خارجی خدمات ارائه می دهند
  • لایه داده‌ها: اطلاعات تجاری و سایر داده های ارزشمندی که ذخیره شده اند
  • لایه سیستم اطلاعاتی: نرم افزارهای سازمانی که به یکدیگر و به واحدهای سازمانی، خدمات ارائه می دهند
  • لایه فناوری: سخت افزارهای عمومی، شبکه و پلتفرم های نرم افزاری که در خدمات یکدیگر و واحدهای سازمان هستند

هر کدام از این لایه ها کار را به لایه بعدی واگذار می کند.

چهارچوب های معماری سازمانی :

چهارچوب معماری سازمانی (EA Framework) مجموعه ای از فرآیندها، قالب ها و ابزارهایی است که برای ایجاد معماری سازمانی (EA) استفاده می شود.

چهارچوب های معماری سازمانی انواع مختلفی دارند که متناسب با نیاز سازمان‌ها انتخاب می‌شوند. برخی از نمونه چهارچوب های معماری سازمانی، عبارتند از:

  • چهارچوب Zachman برای معماری سازمانی: که شش نقطه معماری و همچنین شش ذینفع اصلی را پوشش می دهد و به تعریف و استانداردسازی اجزای معماری فناوری اطلاعات کمک می‌کنند.
  • چهارچوب معماری یکپارچه (UAF): که یک چهارچوب معماری سازمانی پیچیده اما انعطاف پذیر است و برای توسعه نرم‌افزارهای نظامی و دولتی و همچنین استفاده در کسب و کارها مناسب است.
  • معماری سازمانی چابک: که سازمان را حول مجموعه ای انعطاف پذیر و گسترده از ساختارها و فرآیندهایی که قابلیت رشد دارند، متمرکز می کند. این معماری می‌تواند نقش مهمی در تحویل نرم افزار چابک داشته باشد.
  • چهارچوب معماری سازمانی فدرال (FEAF): که یک مدل مرجع است که در سال ۱۹۹۶ برای اثربخشی فناوری اطلاعات در دولت ایالات متحده طراحی شده است، اما می تواند در شرکت های خصوصی نیز استفاده شود.

 

این مطلب را با دوستانتان به اشتراک بذارید...
درباره [نویسنده]

*دکترای مدیریت دولتی گرایش مدیریت منابع انسانی
*کارشناسی ارشد مدیریت دولتی
*کارشناسی مدیریت بازرگانی
*شاغل در دانشگاه علوم پزشکی-وزارت بهداشت
*مدرس و مشاور مباحث مدیریتی و سازمانی و فرهنگی
*پژوهشگر و ایده پرداز
*فیلمساز، نویسنده، خبرنگار
*علاقمند به طبیعت، گردشگری، طراحی و آموزش

امتیاز دهی به پست ها

یک دیدگاه بنویسید