پس از اصلاح ارز ترجیحی در دولت سیزدهم که آثار تورمی آن نمود یافت و به نظر می‌رسد تورم ناشی از آن، تخلیه شده است، از یکسو، طرح بانکداری در مجلس شورای اسلامی مورد بحث و بررسی است و از سوی دیگر، بخش مهمی از سخنان اخیر رییس جمهور درباره کنترل تورم بود. در این میان، نقش بانک مرکزی در افزایش یا کاهش تورم، پررنگ‌تر از سایر دستگاه‌های اجرایی است، این در حالی است که طرفداران سیاست‌های پولی هاوکیش و داویش، مرزبندی مشخصی دارند و تصمیمات هر یک منجر به تغییراتی تورمی خواهد شد، بررسی این سیاست‌ها می‌تواند نشان دهد که در چه شرایطی امکان کنترل تورم یا تحریک اقتصاد و اشتغالزایی بطور همزمان وجود دارد.
سیاست های انقباضی و انبساطی بانک های مرکزی
Hawkish و Dovish چه هستند?
اگر دوست دارید تصمیم‌های فدرال رزرو را بهتر متوجه شوید، باید با دو اصطلاح سیاست های پولی Hawkish و Dovish آشنا شوید. احتمالا شما هم از تاثیرگذار بودن اقدامات بانک مرکزی آمریکا بر بازار ارزهای دیجیتال آگاه هستید و دوست دارید بهتر دلیل و نتیجه این تصمیم‌ها را بدانید. سیاست پولی داویش یا هاوکیش، عباراتی هستند که در توصیف تصمیم‌گیری‌ها و تمایلات فدرال رزرو آمریکا زیاد می‌بینیم. در این مقاله می‌خواهیم این ۲ مفهوم، دلیل و نحوه اعمال آنها را توضیح دهیم. همچنین به دو مفهوم تسهیل کمی (Quantitative Easing) و سخت‌گیری کمی (Quantitative Tightening) نیز اشاره می‌کنیم.
اگر بخواهیم دو وظیفه اصلی بانک مرکزی را نام ببریم، باید به ثبات قیمت‌ها و ایجاد اشتغال اشاره کنیم. برای دست‌یابی به هر دو مورد ذکر شده، بانک مرکزی باید در اقداماتش یک بالانس یا تعادل را رعایت کند. برای کنترل تورم و ثابت ماندن قیمت‌ها، باید نرخ بهره افزایش پیدا کند و برای ایجاد حداکثر اشتغال، نرخ بهره باید کاهش پیدا کند.
تمرکز روی کنترل تورم، ثابت نگه داشتن قیمت و افزایش نرخ بهره، به سیاست پولی Hawkish شناخته می‌شود. تمرکز روی خروج از رکود، ایجاد حداکثر اشتغال و کاهش نرخ بهره سیاست پولی Dovish را می‌سازد. این عبارات معمولا به اعضای فدرال رزرو آمریکا نسبت داده می‌شود و نشان‌دهنده رویکرد آنها است؛ البته تعدادی نیز میانه‌‌رو هستند و بر حسب شرایط، یکی از این سیاست‌ها را ترجیح می‌دهند. در ادامه به صورت جداگانه این دو سیاست پولی را تعریف می‌کنیم.
سیاست پولی Dovish چیست؟
ابتدا بگوییم که کلمه Dove در فارسی معنای کبوتر می‌دهد. هدف سیاست پولی Dovish این است که رشد اقتصادی را تقویت کند. در این حالت اصطلاحا تسهیل سیاست‌های پولی رخ می‌دهد و تمایل به افزایش عرضه پول وجود دارد. اهرمی که برای تنظیم سیاست‌ها در اختیار بانک‌های مرکزی است، نرخ بهره است. کبوترهای پولی، برای رسیدن به هدفشان نرخ بهره را کاهش می‌دهند.
زمانی که نرخ بهره پایین بیاید، مصرف کنندگان تمایل بیشتری برای وام گرفتن جهت خرید کالاها و خدمات پیدا می‌کنند. این امر باعث افزایش تقاضا می‌شود و کسب‌وکارها را تشویق می‌کند که امکانات تولید خود را افزایش داده و نیروهای بیشتری را استخدام کنند. به علاوه هزینه‌های وام‌گیری پایین‌تر باعث می‌شود تا کسب‌وکارها برای توسعه خود، وام بگیرند.
تا این‌جا شاید فکر کنید که این سیاست خوب است، مشاغل بیشتر شده و نرخ بیکاری کاهش می‌یابد. باید اشاره کنیم که در این حالت، قیمت‌ها و دستمزدها افزایش پیدا می‌کنند. بنابراین تورم ایجاد می‌شود و اگر سرعت رشد قیمت‌ها از دستمزدها بیشتر باشد، به جای افزایش تقاضا شاهد کاهش آن خواهیم بود. تورم به خصوص برای آن دسته از مردم سخت است که درآمد یا حقوق ثابتی دارند.
سیاست پولی Hawkish چیست؟
کلمه Hawk در فارسی معنای شاهین یا باز می‌دهد. هدف سیاست پولی Hawkish، کنترل تورم است و سیاست‌گذاران شاهینی، شدیدا نگران تورم هستند. آنها سعی می‌کنند با افزایش نرخ بهره، کاهش عرضه پول و محدود کردن رشد اقتصاد، مانع افزایش قیمت‌ها و دستمزدها شوند. در این حالت اصطلاحا تشدید سیاست‌های پولی رخ می‌دهد.
هنگامی که نرخ بهره افزایش می یابد، هزینه وام گرفتن زیاد می شود و مصرف کنندگان و کسب‌وکارها کمتر برای خرید و سرمایه‌گذاری وام می‌گیرند. محدود کردن مصرف، به جلوگیری از افزایش قیمت کمک می‌کند؛ به طور مشابه محدود کردن استخدام توسط مشاغل رشد دستمزد را محدود می‌کند.
اتخاذ سیاست پولی شاهینی، بیش از همه برای کسانی که به دنبال کار هستند گران تمام می‌شود؛ اما برای کسانی‌که دارای درآمد ثابت هستند اتفاق خوبی است، زیرا با مهار تورم قدرت خریدشان کاهش پیدا نمی‌کند.
چه ابزارهایی در سیاست های پولی Hawkish و Dovish استفاده می‌شوند؟
در ایالات متحده نهاد اصلی سیاست‌گذاری پولی، کمیته ۱۲ عضوی فدرال بازار باز (FOMC) در سیستم فدرال رزرو است که به عنوان Fed شناخته می‌شود. فدرال رزرو ابزارهایی برای اجرای سیاست‌های تسهیل‌کننده یا تشدیدکننده خود دارد که در این بخش به معرفی آنها می‌پردازیم.
نرخ تنزیل (Discount Rates)
نرخ تنزیل، نرخ بهره‌ای است که بانک‌ها در ازای دریافت وام از فدرال رزرو به آن می‌پردازند. سیاست هاوکیش به معنای نرخ تنزیل بالاتر است که در نهایت به نرخ‌های بالاتر برای سایر وام ها، از کریدت کارت‌ها گرفته تا وام مسکن، می‌انجامد. در سیاست داویش نیز نرخ تنزیل کاهش می‌یابد. البته در زمان‌هایی که نرخ بهره از قبل پایین بوده باشد، کاهش نرخ تنزیل چندان موثر نیست.
نرخ بهره ذخیره (Reserve Interest Rates)
این نرخ بهره‌ای است که فدرال رزرو به بانک‌ها برای نگهداری پول در ذخیره می‌پردازد. این نرخ در سیاست داویش کاهش و در سیاست هاوکیش افزایش می‌یابد. زمانی‌که بانک‌ها نرخ‌های ذخیره بالاتری می‌پردازند، تمایل کمتری به وام دادن به مشاغل و مصرف‌کنندگان دارند و برعکس.
الزامات ذخیره (Reserve Requirements)
بانک‌ها برای حفظ ثبات سیستم بانکی، موظفند مقادیر معینی از وجوه را ذخیره کنند. در حالت Hawkish فدرال رزرو این آستانه را افزایش می‌دهد، در نتیجه پول را از گردش خارج می‌کند که این خود باعث افزایش نرخ بهره می شود. در حالت Dovish نیز این میزان کاهش پیدا می‌کند.
خرید و فروش اوراق بهادار (Buying and Selling Securities)
فدرال رزرو می‌تواند با خرید اوراق قرضه از بانک‌ها، پول بیشتری را وارد سیستم کند. این یک رویکرد داویش است و بانک‌ها را به کاهش دادن نرخ بهره وام‌هایی که ارائه می دهند، تشویق می‌کند. FED در حالت هاوکیش با فروش اوراق بهادار دولتی ایالات متحده به بانک‌های عضو خود، عرضه پول در اقتصاد را کاهش دهد. این امر میزان پولی را که بانک‌ها می‌توانند وام بدهند، کاهش می‌دهد و باعث افزایش نرخ بهره در انواع وام‌ها می‌شود.
تسهیل کمی (Quantitative Easing) چیست؟
منبع: businessinsider.com
در این بخش می‌خواهیم با یکی از ابزارهای مورد استفاده در سیاست داویش بیشتر آشنا شویم. تسهیل کمی (QE) یک ابزار سیاست پولی است که توسط بانک‌های مرکزی (به عنوان مثال فدرال رزرو) برای تحریک اقتصاد در مواقع بحران استفاده می‌شود. این اقدام باعث افزایش نقدینگی بازار و کاهش نرخ بهره بلندمدت می‌شود. QE به عنوان یک محرک پولی عمل می‌کند و زمانی استفاده می شود که نرخ بهره بالا باشد و فعالیت اقتصادی کند باشد.
تسهیل کمی زمانی اتفاق می‌افتد که یک بانک مرکزی، اوراق بهادار بلندمدت را از بانک‌های عضو خود خریداری کند. بانک مرکزی با خرید این اوراق، پول جدیدی به اقتصاد اضافه می‌کند. در نتیجه نرخ بهره کاهش می‌یابد و وام‌گرفتن را برای مردم آسان‌تر می‌کند.
یک نکته منفی این است که تسهیل کمی، دارایی فدرال رزرو از اوراق خزانه و سایر اوراق بهادار را افزایش می‌دهد. برای مثال قبل از بحران مالی ۲۰۰۸، ترازنامه فدرال رزرو کمتر از ۱ تریلیون دلار بود و تا جولای ۲۰۱۴ این رقم به ۴.۵ تریلیون دلار افزایش یافت.
هر چه فدرال رزرو دلار بیشتری ایجاد کند، ارزش دلارهای موجود کمتر می‌شود. در نتیجه با گذشت زمان، تورم ایجاد شده و قدرت خرید کاهش می‌یابد.
سخت‌گیری کمی (Quantitative Tightening) چیست؟
سخت‌گیری کمی اساسا مخالف تسهیل کمی است. QT همچنین به عنوان نرمال کردن ترازنامه شناخته می‌شود و به معنای کاهش عرضه ذخایر است. یک بانک مرکزی دارایی‌های ترازنامه خود، یعنی تمام اوراق قرضه موجود در ترازنامه خود را می‌فروشد و عرضه پول در حال گردش در اقتصاد را کاهش می‌دهد.
بانک مرکزی از طریق Quantitative Tightening، عرضه ذخایر پولی خود را کاهش می‌دهد. وقتی این اتفاق می‌افتد، خزانه‌داری آنها را از موجودی‌های نقدی حذف می‌کند و بنابراین پولی که با خرید اوراق بهادار ایجاد کرده است، عملا ناپدید می‌شود.
اثر سیاست های پولی Hawkish یا Dovish بر بازارهای مالی
در سالهای اخیر، دو مورد بارز در مورد استفاده از سیاست پولی Dovish وجود دارد. یکی به بحران مالی سال ۲۰۰۸ و دیگری به پاندمی کرونا برمی‌گردد. فدرال رزرو پس از بحران مالی ۲۰۰۸ از تسهیل کمی برای بازگرداندن ثبات به بازارهای مالی استفاده کرد. در سال ۲۰۲۰، در پی پیامدهای مالی همه‌گیری کووید-۱۹، فدرال رزرو بار دیگر به تسهیل کمی تکیه کرد و ترازنامه خود را به ۷ تریلیون دلار رساند.
در سال ۲۰۰۸، فدرال رزرو چهار دور تسهیل کمی را برای مبارزه با بحران مالی از دسامبر ۲۰۰۸ تا اکتبر ۲۰۱۴ آغاز کرد و تقریبا ۴ تریلیون دلار به عرضه پول اضافه کرد.
منبع: Coinmarketcap.com
در پی کاهش نرخ بهره به دلیل پاندمی کرونا، شاهد رشد قیمت ارزهای دیجیتال و سهام شرکت‌ها (به خصوص شرکتهای های‌تک) بودیم؛ به نحوی که در سال ۲۰۲۱، رمزارزهای زیادی از جمله بیت کوین و اتریوم بالاترین قیمت تاریخشان را ثبت کردند. تصویر فوق افزایش مارکت کپ کل بازار ارزهای دیجیتال از نیمه سال ۲۰۲۰ تا انتهای سال ۲۰۲۱ را نشان می‌دهد.
سال ۲۰۲۲ بعد از آرام گرفتن کرونا، شاهد بالاترین میزان تورم در دهه‌های اخیر بودیم. طی دوران کرونا، دارایی‌های فدرال رزرو از ۴.۲ به ۸.۹ تریلیون دلار رسید. در طی این سال همه می‌دانستند که فدرال رزرو برای کنترل تورم نرخ بهره را افزایش می‌دهد و سیاست Hawkish در پیش می‌گیرد. فدرال رزرو برنامه خود را برای Quantitative Tightening نیز در ۴ می ۲۰۲۲ (۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۱) منتشر کرد. آنها قرار است ترازنامه را با سرعت ماهانه ۶۰ میلیارد دلار در اوراق خزانه و ۳۵ میلیارد دلار اوراق بهادار با پشتوانه وام مسکن کاهش دهند.
منبع: Coinmarketcap.com
نتیجه این سیاست‌های مالی، روند نزولی و ریزش قیمت دارایی‌های ریسکی مانند ارزهای دیجیتال بود. حتی می‌توان گفت بازار کریپتو پیش از برگزاری جلسه‌های Fed و اعلام افزایش نرخ بهره، آن را پیش‌بینی کرده و اصلاح را آغاز کرد. تصویر فوق خروج سرمایه از بازار کریپتو و کاهش مارکت کپ از بیش از ۲ تریلیون دلار به کمتر از ۹۰۰ میلیارد دلار را نشان می‌دهد.
سیاست پولی Hawkish چیست؟ هدف سیاست پولی Hawkish کنترل نرخ تورم است. در این حالت با تشدید و سخت‌گیری در سیاست‌های پولی، نرخ بهره افزایش پیدا کرده و عرضه پول کاهش پیدا می‌کند. در نتیجه این سیاست، هزینه وام‌گرفتن افزایش پیدا می‌کند و با فروش اوراق قرضه، عرضه پول کاهش می‌یابد. در این حالت از رشد اقتصاد جلوگیری می‌شود تا تورم کاهش پیدا کند.
سیاست پولی Dovish چیست؟ هدف سیاست پولی Dovish رشد اقتصاد است. در این حالت با تسهیل سیاست‌های پولی، نرخ بهره کاهش یافته و عرضه پول افزایش می‌یابد. در نتیجه این سیاست، هزینه وام‌گرفتن کاهش پیدا می‌کند. مردم تشویق می‌شوند تا وام گرفته و برای خرید کالاها و خدمات مصرف می‌کنند، بنابراین تقاضا افزایش پیدا می‌کند. شرکت‌ها نیز برای توسعه و افزایش نیروی کار، وام می‌گیرند و نرخ اشتغال بالا می‌رود.
سیاست های پولی Hawkish و Dovish چه تاثیری بر بازارهای مالی می‌گذارد؟ با اعمال سیاست مالی Dovish، معمولا شاهد رشد بازارهای مالی هستیم و با اعمال سیاست Hawkish روند نزولی در بازارها رخ می‌دهد.
جمع‌بندی
سیاست های پولی Hawkish و Dovish، دو رویکرد بانک مرکزی در قبال وضعیت اقتصاد و تورم است. مهم‌ترین ابزار بانک‌های مرکزی برای اعمال این سیاست‌ها، نرخ بهره است. در سیاست پولی داویش برای رشد اقتصاد و اشتغالزایی، نرخ بهره را کاهش داده و عرضه پول را افزایش می‌دهند. در سیاست پولی هاوکیش برای کنترل تورم، نرخ بهره را افزایش و عرضه پول را کاهش می‌دهند. تصمیم‌های فدرال رزرو یا همان بانک مرکزی آمریکا، تاثیر زیادی بر اقتصاد دنیا و بازارهای مالی می‌گذارد. آشنایی با این اصطلاحات و درک مفهوم آنها، به شما کمک می‌کند تا تصمیم‌گیری بهتری در سرمایه‌گذاری‌هایتان داشته باشید. در این مقاله تعریفی از سیاست های پولی Hawkish و Dovish ارائه و ابزارهای بانک‌های مرکزی برای پیاده‌سازی این دو سیاست معرفی شد. همچنین با ذکر مثالی اثر این سیاست‌ها بر بازار ارزهای دیجیتال، بررسی شد. به نظر شما آیا این سیاست‌ها به تنهایی جهت حرکت بازارهای مالی را نشان می‌دهد؟
بانک های مرکزی هاوکیش (شاهین) در برابر بانک های مرکزی داویش (کبوتر)
منظور ما از شاهین در برابر کبوتر، بانک مرکزی هاوکیش در برابر بانک مرکزی داویش است.
در ادبیات غربی شاهین نماد مبارزه طلبی و تهاجم بوده و کبوتر نماد صلح و آرامش است.
بانک مرکزی را می توان بسته به رویکرد آنها در مواجهه با برخی شرایط خاص اقتصادی، هاوکیش یا داویش در نظر گرفت.
هاوکیش
بانک مرکزی وقتی حتی با وجود آسیب به رشد اقتصادی و اشتغال، برای مبارزه با تورم، بدنبال افزایش نرخ بهره است، “شاهین” یا اصطلاحا هاوکیش توصیف می شود.
آنها به “هاوکیش” معروف هستند و از کلماتی نظیر “بدتر شدن شرایط” و “افزایش نرخ” استفاده می کنند.
به عنوان مثال، “بانک انگلیس به وجود تهدید تورم بالا اشاره می کند.”
اگر بانک انگلیس طی یک بیانیه رسمی اعلام کند که برای کاهش تورم، تمایل به افزایش نرخ بهره دارد، می توان بانک انگلیس را هاوکیش قلمداد کرد.
داویش
از طرف دیگر (شاید هم از سوی دیگر)، بانک مرکزی وقتی طرفدار اشتغال و رشد اقتصادی از طریق تصویب نرخ بهره شدیدا پایین است، “داویش” توصیف می شود.
آنها همچنین تمایل دارند که نسبت به یک رویداد یا خبر اقتصادی خاص اساسا موضع یا دیدگاه غیر هجومی داشته باشند.
آنها به عنوان داویش شناخته می شوند و از کلماتی مانند “آرام کردن” و “نرمش” استفاده می کنند.
نقش ویژه بانک مرکزی
سیاست های پولی Hawkish و Dovish، دو رویکرد بانک مرکزی در قبال وضعیت اقتصاد و تورم است، مهم‌ترین ابزار بانک‌های مرکزی برای اعمال این سیاست‌ها، نرخ بهره است. در سیاست پولی داویش برای رشد اقتصاد و اشتغالزایی، نرخ بهره را کاهش داده و عرضه پول را افزایش می‌دهند و در سیاست پولی هاوکیش برای کنترل تورم، نرخ بهره را افزایش و عرضه پول را کاهش می‌دهند.
منظور از شاهین در برابر کبوتر، بانک مرکزی هاوکیش در برابر بانک مرکزی داویش است. در ادبیات غربی شاهین نماد مبارزه طلبی و تهاجم بوده و کبوتر نماد صلح و آرامش است بر این اساس، بانک مرکزی را می توان بسته به رویکرد آنها در مواجهه با برخی شرایط خاص اقتصادی، هاوکیش یا داویش در نظر گرفت.
بانک مرکزی وقتی حتی با وجود آسیب به رشد اقتصادی و اشتغال، برای مبارزه با تورم، بدنبال افزایش نرخ بهره است، شاهین یا اصطلاحا “هاوکیش” توصیف می شود.
از طرف دیگر، بانک مرکزی وقتی طرفدار اشتغال و رشد اقتصادی از طریق تصویب نرخ بهره پایین است، “داویش” توصیف می شود.
با این اوصاف، نرخ بهره در ایران در شرایطی ۱۸ درصد است که نرخ تورم دوازده ماهه منتهی به مردادماه سال جاری برای خانوارهای کشور به عدد ۴۱.۵ درصد رسیده است. این نرخ تورم اگرچه نسبت به سال گذشته و دو ماه اخیر، نزولی است اما به اعتقاد کارشناسان اقتصادی، نرخ بهره ۱۸ درصدی، ظرفیت لازم برای کاهش موثر نرخ تورم را ندارد.
قائم‌مقام بانک مرکزی با تاکید بر اینکه فعلا تصمیمی برای تغییر نرخ سود سپرده‌ها گرفته نشده و این نرخ افزایش پیدا نخواهد کرد، نشان داد که سیاست بانک مرکزی بر مدار داویش می‌چرخد.
به اعتقاد کارشناسان اقتصادی، نرخ بهره در ایران در شرایطی در سقف ۱۸ درصد قرار دارد که نرخ تورم دوازده ماهه منتهی به مردادماه سال جاری برای خانوارهای کشور به عدد ۴۱.۵ درصد رسیده است.
این نرخ تورم اگرچه نسبت به سال گذشته و دو ماه اخیر، نزولی است اما نرخ بهره ۱۸ درصدی، ظرفیت لازم برای کاهش موثر نرخ تورم را ندارد.
این در حالی است که پس از اصلاح ارز ترجیحی در دولت سیزدهم که آثار تورمی آن نمود یافت و به نظر می‌رسد تورم ناشی از آن، تخلیه شده است، از یکسو، طرح بانکداری در مجلس شورای اسلامی مورد بحث و بررسی است و از سوی دیگر، بخش مهمی از سخنان اخیر رییس جمهور درباره کنترل تورم بود.
به گزارش ایستگاه کارآفرینی نمایشگاه کار پردیس فنی دانشگاه تهران، با چشم اندازتغییر بنیادی در جهت سهولت در امر استخدام دانشجویان وفارغ التحصیلان دانشگاه ها که نقطه ی عطفی در جهت جهش اقتصاد بوده در ۸ام تا ۱۰ام خرداد ماه برگزار شد.
پشگامان این نمایشگاه، شرکت های نام آور دانش بنیان، شرکتهای تولیدی و ارایه دهندگان خدمات با حضور در دانشکدگان فنی تهران (پردیس فنی)، فرصت‌های شغلی خود را ارائه داده و از میان دانش‌آموختگان در تمامی گرایش‌های تحصیلی، اقدام به جذب و استخدام داشتند. ارایه فرصت های شغلی مقدمه آموختن برای نخبگان و دانشجویان و دانش آموختگان دانشگاه های کشور بود. این نمایشگاه گامی موثر در جهت حذف
در «نمایشگاه کار دانشکده فنی تهران» علاوه بر ارائه فرصت‌های شغلی، کارگاه‌های آموزشی و همایش‌های مختلفی نیز برگزار شد تا دانشجویان و دانش‌آموختگان ضمن آشنایی با بازار کار ایران و شرکتهای مطرح آن، با تمام مراحل لازم برای استخدام از رزومه‌نویسی تا انجام مصاحبه‌های کاری آشنا شده و راه‌های ورود به بازار کار را یاد بگیرند.
برخی شرکتهای شناخته‌شده همچون ایران تلنت، همراه اول، ایران نوین، گروه سولیکو (شرکت کاله)، مجموعه آسان‌پرداخت (آپ) و رایتل با دراختیار داشتن غرفه‌هایی در این نمایشگاه، به ارائه فرصت‌های شغلی خود و ایجاد ارتباط با دانشجویان علاقه‌مند پرداختند.
در نشست خبری مراسم افتتاحیه نمایشگاه، ناصر سلطانی، رئیس دانشکدگان فنی، آسیه حاتمی، بنیان‌گذار مجموعه ایران‌تلنت و بهزاد رستمی، معاون پژوهشی دانشکدگان فنی سخنرانی کرده و به پرسش خبرنگاران پاسخ دادند.
دانشگاه محلی برای حل چالش‌های موجود در صنعت
ریاست دانشکده فنی دانشگاه تهران در ابتدای این جلسه، با تشریح فضای دانشگاه در چند سال اخیر به پیامدهای منفی کرونا بر دانشجویان اشاره کرد و آن را لطمه جبران‌ناپذیر آموزشی و پژوهشی به دانشجویان دانست. به گفته سلطانی، در این سال‌ها فرصت برقراری ارتباطات میان دانشجویان و صاحبان صنایع که در نمایشگاه کار شکل می‌گیرد، نیز از دست رفت. او در این خصوص گفت:
وظیفه ما در دانشگاه تهران، ارائه آموزش باکیفیت همراه با پژوهش و در کنار آن، اشتغال‌آفرینی است. امیدواریم بتوانیم در آینده این کاستی‌ها را برای دانشجویان دانشکده فنی و دیگر دانشگاه‌ها برطرف کنیم.
به گفته سلطانی، امروز در دانشکدگان فنی دانشگاه تهران ۱۰ هزار دانشجو ثبت‌نام می‌کنند که نیمی از آنها دانشجویان مقاطع کارشناسی ارشد و دکتری هستند. همچنین، این دانشکدگان بیش از ۴۰۰ عضو هیئت علمی نیز دارد که مجموع این افراد پتانسیل عظیمی در حوزه صنعت و به‌طور کلی، حوزه‌های فنی دراختیار کشور قرار می‌دهد. او در همین باره گفت:
۲۵ سال پیش تعداد دانشجویان و اعضای هیئت علمی در رشته‌های فنی بسیار کمتر از امروز بود. این افراد به لحاظ کیفی سطح بالایی داشتند؛ اما با آن تعداد عملاً نمی‌توانستیم نتیجه قابل توجهی از پروژه‌ها بگیریم. به‌همین‌دلیل،، عمده تمرکز در این رشته‌ها بر آموزش و به میزان بسیار اندکی بر پژوهش بود. امروز با افزایش نیروی انسانی، پتانسیل خوبی در این حوزه شکل گرفته که صنعت می‌تواند به‌خوبی از آن استفاده و به کمک آن، مسائل و مشکلاتش را حل کند.
رئیس دانشکدگان فنی دانشگاه تهران در ادامه با اشاره به همین پتانسیل نیروی انسانی در رشته‌های فنی، بر لزوم حل مشکلات با اتکا به همین نیروها اشاره کرد و گفت:
امروزه چالش‌ها و مسائلی در حوزه صنعت وجود دارد که صاحبان صنایع راه‌حل آن را باید در درون دانشگاه‌های خوب کشور بجویند. جوانان ما با تلاش و پشتکارشان می‌توانند راه‌حل‌ها را تقدیم کارخانه‌ها و شرکت‌ها کنند و در خدمت جامعه باشند.
نمایشگاه کار؛ تمرین کاهش فاصله میان صنعت و دانشگاه
ناصر سلطانی در ادامه با اشاره به تجربیات اندک کشور در مسیر برطرف کردن فاصله میان دانشگاه و صنعت، رویدادهایی چون نمایشگاه کار دانشکدگان فنی دانشگاه تهران را نخستین گام و نوعی تمرین برای اشتغال‌پذیر کردن دانشجویان و حل چالش‌های موجود در صنایع توسط دانشگاهیان خواند و اعلام کرد:
دانشگاه‌های ما تجربه زیادی در زمینه اشتغال‌پذیری دانشجویان و همچنین ارائه راهکار به صنایع مختلف نداشته‌اند. در واقع، کشور تمرین نکرده که چطور کار پژوهشی دقیق انجام دهد و از نتایج آن در صنعت استفاده کند. البته ما گام‌به‌گام رشد کرده‌ایم. کارهای پژوهشی که امروز در دانشگاه‌ها انجام می‌شود؛ به نسبت ۱۰ سال قبل رشد قابل توجهی داشته است. علاوه بر این، مسئولیتی که امروز دانشگاه ما در قبال آینده شغلی دانشجویان پذیرفته است، نشان از رشد در این مسیر دارد.
اوج‌گیری بحران نیروی انسانی در کشور
در ادامه این نشست آسیه حاتمی، بنیان‌گذار ایران‌تلنت، با تشریح بحران نیروی انسانی در کشور، به اهمیت و ضرورت برگزاری چنین نمایشگاه‌ها و رویدادهایی برای هرچه نزدیک‌تر کردن صنعت و دانشگاه به یکدیگر پرداخت که می‌تواند از یک سو، صنعت را از نیروی کار متخصص و دانش‌آموخته بهره‌مند کند و از سوی دیگر پلی برای رساندن دانشجویان به بازار کار باشد.
مدیرعامل ایران‌تلنت با اشاره به برخورداری کشور از منابع طبیعی و انسانی، ایران را کشوری ثروتمند خواند که علاوه بر بهره‌مندی از معادن و منابع مختلف طبیعی، ظرفیت‌های فراوانی برای تولید علم نیز وجود دارد. به عقیده حاتمی، با وجود تمام این ظرفیت‌ها، کشور هنوز نتوانسته توسعه‌یافته شود که دلیل آن بحران نیروی انسانی است. او در این خصوص گفت:
ما در ایران‌تلنت، طی ۲۰ سالی که در حوزه اشتغال فعال بوده و هستیم، روزانه با بیش از ۱۰ هزار شرکت در ارتباطیم و دیتابیس ۱ میلیون و ۵۰۰ هزار نفره از افراد و متخصصان دراختیار داریم. اکنون دغدغه اصلی کشور را بحران نیروی انسانی می‌دانیم که امسال به اوج خود رسیده است. ما به‌عنوان واسط میان کارجو و کارفرما شاهد این مسئله هستیم که شرکت‌ها نمی‌توانند نیروی بامهارت مورد نیازشان را جذب کنند.
به گفته او در حال حاضر، دانشگاه‌های باکیفیت و سیستم آموزشی و حتی فرصت‌های شغلی نیز وجود دارد؛ اما فاصله موجود میان دانشگاه و صنعت یکی از مهم‌ترین موانع جذب فارغ‌التحصیلان به صنعت شده است.
فرایند اشتغال‌پذیری راهی برای توسعه
آسیه حاتمی برقراری ارتباط تنگاتنگ میان صنعت و دانشگاه را راه‌حل توسعه کشور خواند و یکی از راه‌های ایجاد این ارتباط را شکل‌گیری فرایندهای اشتغال‌پذیری مناسب و کارآمد دانست. به گفته بنیان‌گذار ایران‌تلنت، برگزاری نمایشگاه‌های کار یکی از روش‌های اشتغال‌پذیر کردن دانشجویان است. مدیرعامل ایران‌تلنت درباره نحوه این اشتغال‌پذیری گفت:
این فرایند باید در طول دوران تحصیل ایجاد شود. با درگیر کردن دانشجویان با چالش‌های واقعی دنیای صنعت یا با تعریف فرایندهای کارموزی استاندارد یا هر راهکاری دیگری که دانشجو را بیشتر با فضای کار جدی آشنا کند، باید تلاش کنیم تا دانشجویان را اشتغال‌پذیر کنیم تا در پایان دوران تحصیل به‌راحتی جذب صنایع شوند.
او در ادامه سیستماتیک کردن فرایند کاراموزی را امری ضروری دانست که می‌تواند موجب برقراری ارتباط بهتری بین کارفرمایان و دانشجوها شود و درنتیجه، فاصله موجود میان صنعت و دانشگاه را کاهش دهد. حاتمی به نقش شرکتهای در این خصوص نیز اشاره کرد و توضیح داد:
به باور من، ارزشمندترین شرکت‌ها، شرکت‌هایی هستند که به دانشجویان فرصت کارآموزی می‌دهند و موقعیت‌های شغلی خود را دراختیار آنان می‌گذارند. به همین واسطه دانشجویان می‌توانند همزمان با تحصیل با فضای جدی کار نیز آشنا شوند و بر آن اساس مهارت‌های خود را توسعه دهند.
راهکاری برای کاهش میزان مهاجرت دانشجویان
حاتمی یکی دیگر از دلایل اهمیت برگزاری چنین رویدادهایی را گشایش فرصت‌های تازه پیش روی دانشجویان و فارغ‌التحصیلان دانست که می‌تواند در آنها ایجاد انگیزه کند و میزان مهاجرت را کاهش دهد. او در این باره گفت:
بدون شک اگر دانشجویان و دانش‌آموختگان با فرایندهای اشتغال‌پذیری آشنا شوند و فرصت‌هایشان را ببینند و دیدی به آینده خود داشته باشند، امیدی در آنها ایجاد می‌شود. در حال حاضر، فضای ناامیدی بر تمام دانشگاه‌ها حاکم است که یکی از مهم‌ترین دلایلش این است که دانشجویان برای دوران پس از فارغ‌التحصیلی، به جز مهاجرت گزینه دیگری را نمی‌شناسند.
به باور او، اگر دانشجویان بدانند که می‌توانند در شرکتی استخدام شوند و موفقیت کسب کنند، قطعاً این موضوع می‌تواند نقطه شروع دیگر و امید تازه‌ای برایشان باشد.
اشتغال دانشجویان؛ دغدغه جدی دانشگاه تهران
مدیرعامل ایران‌تلنت نتیجه برگزاری این نمایشگاه در دوره‌های گذشته را ارسال ۱۲ هزار رزومه برای فرصت‌های شغلی ارائه‌شده شرکتهای حاضر در این رویداد اعلام کرد. باوجوداین، حاتمی بر این نکته تأکید دارد که این رویداد قرار نیست به‌تنهایی کل معضل ارتباط بین صنعت و دانشگاه را حل کند. او برگزاری این نمایشگاه را نتیجه یک طرز فکر دانست و در این باره توضیح داد:
وقتی چنین دانشگاهی این نمایشگاه را در این ابعاد برگزار می‌کند و از شرکت‌ها برای حضور در دانشگاه استقبال می‌کند، به این معنا است که دانشکدگان فنی دانشگاه تهران برنامه و عزم جدی برای اشتغال‌پذیری دانشجویان دارد. از برنامه‌ریزی سیستماتیک دوره‌های کارآموزی گرفته تا برگزاری رویدادهای مثل نمایشگاه کار، بیانگر این موضوع است.
مدیرعامل ایران‌تلنت از راه‌اندازی سامانه اشتغال دانشکدگان فنی دانشگاه تهران نیز خبر داد و گفت:
شرکت‌ها می‌توانند موقعیت‌های شغلی خود را به‌صورت مستقیم در سامانه اشتغال دانشکدگان فنی دانشگاه تهران قرار دهند تا دانشجویان و دانش‌آموختگان دانشگاه بتوانند جذب صنایع مختلف شوند. دانشگاه این فرصت را به صورت رایگان دراختیار تمامی شرکت‌ها قرار داده است.
راهکارهای برقراری پیوند میان صنعت و دانشگاه
بهزاد رستمی، معاون پژوهشی دانشکدگان فنی دانشگاه تهران، دیگر سخنران این جلسه بود که درباره اهداف اصلی برگزاری نمایشگاه کار دانشگاه تهران توضیحاتی ارائه کرد. او با اشاره به ضرورت کم کردن فاصله میان صنعت و دانشگاه و هموار کردن مسیر کاریابی دانشجویان گفت:
تلاش ما در معاونت پژوهشی دانشکدگان فنی دانشگاه تهران اشتغال‌پذیر کردن دانشجویان و نزدیک کردن هرچه بیشتر فاصله بین صنعت و دانشگاه است. علاوه بر برگزاری برنامه‌هایی مانند نمایشگاه کار، ارتباطی نیز با وزارت صمت برقرار کرده‌ایم تا امکان حضور صنایع مختلف در دانشگاه را فراهم کنیم.
معاون پژوهشی دانشکدگان فنی برگزاری چنین رویدادها و اختصاص دادن میزهایی به صنایع مختلف در دانشگاه را نه‌تنها به سود دانشجویان، بلکه امری راهگشا برای صنایع و شرکت‌ها دانست؛ چراکه بدین‌ترتیب، صاحبان صنایع می‌توانند به‌صورت مستمر و بدون واسطه با اعضای هیئت علمی و دانشجویان در ارتباط باشند و چالش‌هایشان را مطرح و راهکارهایی برای رفع آنها پیدا کنند.
او برگزاری این نمایشگاه را گامی در راستای تحقق همین اهداف دانست و گفت:
سعی می‌کنیم که در ایجاد طرح‌ها و پروژه‌های مشترک با صنعت فعال‌تر از همیشه ظاهر شویم. نمایشگاه کار هم برای ما شروعی جدید در سال جدید در راستای اشتغال‌پذیر کردن دانشجویان و ایجاد ارتباط بدون واسطه صنایع مختلف با دانشجویان است.
مجله کسب‌وکار هاروارد در سالگرد صدمین سال از فعالیت خود، کتاب۱۰۰ HBR at را در سال ۲۰۲۲میلادی منتشر کرد. این کتاب فاخرمنتخبی بسیار ارزشمند از تاثیرگذارترین و نوآورانه ترین مقالاتی است که تا کنون در HBR منتشر شده‌اند.
Harvard Business Review برخی از تاثیرگذارترین مقالات و دیدگاههای مدیریتی در تاریخ تجارت مدرن را منتشر کرده است کهاینمجموعهگزیدهایازمقالاتبرجستهآناست. سعیشدهتامقالاتیبرگزیدهشوندکهدرطولتاریخوباگذرزمانبرصحت علمیآنهاشکوشبههایواردنشدهباشدوهمچنانازنظرعلمیمعتبرباشند. اینکتابقرارنیستتاریخچهایازHBRباشد،بلکه مجموعهیاویترینیازبهترینوماندگارترینمقالاتاست. بههمینجهتاحتمالمیروددرانتخابمقاله هایمنتخب،سوگیری هاییایجادشدهباشد. تنها۵مقالهاز۳۰مقالهارائهشده،مربوطبه۶۰سالاولتأسیساست،درحالیکه۹مقالهمربوطبه سال۲۰۱۵یابعدازآناستواینموضوعمیتواندنمایانگرمیزانتغﻴﻴرنگرشودیدگاههادرعلوممدیریتیدرگذرزمانباشد.
مجله کسب‌وکار هاروارد در سالگرد صدمین سال از فعالیت خود،
برترین مقالات منتشر شده قرن اخیر توسط مجله کسب و کار هاروارد
کتاب۱۰۰ HBR at را در سال ۲۰۲۲میلادی منتشر کرد. این کتاب فاخر منتخبی بسیار ارزشمند از تاثیرگذارترین و نوآورانه ترین مقالاتی است که تا به حال در HBR منتشر شده‌اند.
Harvard Business Review برخی از تاثیرگذارترین مقالات و دیدگاههای مدیریتی در تاریخ تجارت مدرن را منتشر کرده است کهاینمجموعهگزیدهایازمقالاتبرجستهآناست. سعیشدهتامقالاتیبرگزیدهشوندکهدرطولتاریخوباگذرزمانبرصحت علمیآنهاشکوشبههایواردنشدهباشدوهمچنانازنظرعلمیمعتبرباشند. اینکتابقرارنیستتاریخچهایازHBRباشد،بلکه مجموعهیاویترینیازبهترینوماندگارترینمقالاتاست. بههمینجهتاحتمالمیروددرانتخابمقاله هایمنتخب،سوگیری هاییایجادشدهباشد. تنها۵مقالهاز۳۰مقالهارائهشده،مربوطبه۶۰سالاولتأسیساست،درحالیکه۹مقالهمربوطبه سال۲۰۱۵یابعدازآناستواینموضوعمیتواندنمایانگرمیزانتغﻴﻴرنگرشودیدگاههادرعلوممدیریتیدرگذرزمانباشد.
خلاصه ای از گزارش اکسپوی (نمایشگاه) کارآفرینی زنان ۲۰۲۱
اولین نمایشگاه کارآفرینی زنان در منطقه که توسط زنان سازمان ملل متحد با حمایت مالی دولت ژاپن سازماندهی شد، از ۲۷ تا ۲۹ آوریل ۲۰۲۱ برگزار شد و بیش از ۵۰۰ شرکت کننده از ۵۰ کشور را گرد هم آورد تا برنامه های رشد کسب و کار را به هم متصل کنند، ایجاد کنند و سرعت بخشند.
در میان آنها، بیش از ۲۰۰ زن کارآفرین از ده ها کشور در اروپا و آسیای مرکزی با شرکت های خصوصی، بنیانگذاران استارت آپ، صاحبان مشاغل، فرشتگان و سرمایه گذاران سرمایه گذاری خطرپذیر، انجمن های تجاری زنان و شبکه های کارآفرین از سراسر منطقه مرتبط هستند.
نزدیک به ۶۸ درصد از زنان کارآفرینی که در نمایشگاه سه روزه شرکت کردند از ترکیه و قرقیزستان و پس از آن گرجستان و قزاقستان بودند.
زنان کارآفرین نیز از آلبانی، مولداوی، بوسنی و هرزگوین، صربستان، آذربایجان، تاجیکستان و ارمنستان شرکت کردند. برای اولین بار، یک پلتفرم مستقیم و چند زبانه و فضاهای نمایشگاه مجازی برای مشارکت و نمایش زنان کارآفرین از منطقه، از جمله کسانی که تحت تأثیر همه‌گیری COVID-19 قرار گرفته‌اند، ایجاد شد.
ترجمه های همزمان به زبان های قرقیزی، روسی و ترکی ارائه شد. نمایشگاه کارآفرینی زنان با جلسات تجربی تعاملی، تولید ایده، آزمایشگاه‌های ارائه، نمایش مشاغل و فرصت‌های یادگیری همتایان، گفت‌وگوی بسیار مورد نیاز و ضروری را برای گسترش پتانسیل زنان کارآفرین فراتر از جوامع نزدیک خود، به منطقه و فراتر از آن آغاز کرد.
اکسپو شش فضای اشتراکی را در موضوعات مختلف از برندسازی و بازاریابی گرفته تا تجارت الکترونیک و تامین مالی جمعی و در نهایت نحوه ارائه به سرمایه گذاران برگزار کرد. این مراکز، زنان کارآفرین و شرکا را در یک محیط تعاملی و تجربی گرد هم آورد تا طرح‌ها و طرح‌هایی برای رشد کسب‌وکار طراحی کنند.
سخنرانان خبره و تسهیلگران مرکز ایجاد مشارکت، یادگیری کارآفرینی و تکنیک‌های کسب‌وکار عملی را در مدل‌سازی طرح‌بندی، برندسازی و بازاریابی، ورود به زنجیره‌های عرضه و تقاضا و ارزش، بازنگری در فروش دیجیتال و تجارت الکترونیک، اهداف مالی، ایجاد تاب‌آوری، توسعه و ارائه طرح‌های کسب‌وکار برنده ترویج کردند. . اکسپو توسط کارشناسان و مجریان سیزده فضای کار مشترک را برای زنان کارآفرین معرفی کرد تا با استفاده از تکنیک ها و نکات به اشتراک گذاشته شده، ایده ها و طرح های اولیه کسب و کار را ایجاد، اصلاح و آزمایش کنند.
با دوازده فضای کاری آنلاین و یک فضای کاری آفلاین برای ۳۲ زن از قرقیزستان، فضاهای کار مشترک یک محیط یادگیری و شبکه ای ایجاد کردند که در آن شرکت کنندگان نمایشگاه از طریق گروه های از پیش تعریف شده با یکدیگر همکاری می کردند، برای رشد کسب و کار الهام می گرفتند، از رهبران صنعت بازخورد دریافت می کردند، و از کارشناسان و دیگران یاد می گرفتند.
راهنمایی تسهیلگران و مربیان به زبان های انگلیسی، قرقیزی، روسی و ترکی. دوازده طرح کسب و کار با استفاده از فضاهای همکاری آنلاین و چهار طرح به صورت آفلاین از شرکت کنندگان نمایشگاه قرقیزستان تهیه شد. نمونه های اولیه مدل های کسب و کار شبیه سازی شده ای را ارائه می دهند که می توانند در اکسپوی بعدی در انکوباتورها رشد و آزمایش شوند. این نمایشگاه، در تسهیل ارتباط، ایجاد و تسریع تجربه یادگیری کسب‌وکار، و امکان بهره‌مندی از جلسات تعاملی، مشارکت‌کنندگان را تسهیل می‌کند. اکسپو، در تسهیل مشارکت، ایجاد و تسریع تجربه یادگیری کسب و کار خود، و امکان بهره مندی از جلسات تعاملی، مشارکت کنندگان،زنان کارآفرین شرکت‌کننده از قبل به گروه‌هایی بر اساس علایق مشترک (زبان ترجیحی و بخش تجاری یا بخش صنعتی) طی دو جلسه مقدماتی پیش از نمایشگاه که در ۱۴ و ۲۱ آوریل برگزار شد اختصاص داده شدند.
زنان کارآفرین در گروه‌های خود و در طول جلسات کاری و همکاری مشترک، ایده‌ها و مدلهای تجاری تولید کردند. تسهیل ساخت دانش؛ شبکه ای با یکدیگر و مربیان؛ و نکات تجاری، بهترین شیوه‌ها و درس‌های آموخته شده را که شامل بازخورد رهبران صنعت، کارشناسان و تسهیلگران می‌شد، مبادله، اعمال و آزمایش کردند.
با بیش از ۱۰۰ غرفه اکسپو و ۲۴۵۶ بازدید، این رویداد امکان مشاهده فوری و توسعه کسب و کار را برای زنان کارآفرین فراهم کرد. غرفه های اکسپو یک فضای نمایشگاهی مجازی را ارائه کردند و بازارهای فراگیر ایجاد کردند که در آن زنان کارآفرین محصولات و خدمات خود را به نمایش گذاشتند و تجربیات و چالش های اداره شرکت های خود را به اشتراک گذاشتند. بهبود دسترسی به شبکه های مالی و کسب و کار از جمله موضوعات مهمی بود که در کنار اهمیت دیجیتالی شدن، کسب و کارهای الکترونیکی و حمایت متقابل از یکدیگر به عنوان کارآفرینان مورد بحث قرار گرفتند. غرفه‌های نمایشگاهی که توسط شرکای میزبانی می‌شد، وبینارها و گفت‌وگو درباره موضوعاتی از ایجاد کسب‌وکارهای تأثیرگذار تا منابع مورد نیاز برای پیمایش و موفقیت در میان همه‌گیری COVID-19 ارائه می‌کردند. گفتگوها همچنین راه‌های ارتقای برابری جنسیتی و توانمندسازی زنان را در مشاغل تحت هدایت اصول توانمندسازی زنان بررسی کردند.از ۲۴۵۶ بازدید، ۱۹۶۰ مورد بازدید از غرفه هایی بود که توسط زنان کارآفرین راه اندازی شده بود و کمتر از ۵۰۰ مورد بازدید از غرفه هایی بود که توسط شرکای سازماندهی شده بود. فرصت‌های شبکه‌سازی حرفه‌ای نمایشگاه در طول سه روز به ایجاد روابط تجاری جدید و ارتقای مکالمات بین زنان کارآفرین و شرکا کمک کرد.
سرعت شبکه مجازی تا حد امکان شرکت کنندگان مختلف نمایشگاه را به یکدیگر معرفی کرد. شرکای بخش خصوصی در حین شبکه‌سازی، تکنیک‌هایی را ارائه کردند که چگونه سرمایه‌گذاری‌های آنها می‌تواند زنان کارآفرین بیشتری را در زنجیره ارزش و اکوسیستم کارآفرینی خود بگنجاند.
تنظیم گروهی سیزده فضای کار مشترک فرصت های شبکه ای بیشتری را بین زنان کارآفرین و شرکا فراهم کرد. پلتفرم Expo همچنین نزدیک به ۴۰۰۰ پیام چت، بیش از ۳۰۰ جلسه خصوصی و شبکه را تسهیل کرد و صدها درخواست اتصال را ایجاد کرد. هشت جلسه ی «از کارشناسان بپرس» فرصتی برای زنان کارآفرین و شرکت کنندگان در نمایشگاه فراهم کرد تا سؤالاتی را که همیشه می خواستند از متخصصان و کارشناسان کسب و کار بپرسند مطرح کنند.
موضوعات گسترده «از کارشناس بپرس» شامل موارد زیر بود:
سرمایه گذاری فرشته و سرمایه گذاری خطرپذیر؛ شبکه سازی، معرفی به سرمایه گذاران و اهمیت جذب سرمایه؛ دسترسی به منابع مالی و اصول توانمندسازی زنان؛ کارآفرینی و تعاونی های زنان؛ پیدا کردن ابزارهای دیجیتال مناسب برای صرفه جویی در زمان و هزینه هنگام رشد کسب و کار؛ ارائه کسب و کار، طراحی، نام تجاری، هویت بصری، عکاسی، سخنرانی عمومی و ارائه داشتن یک تجارت تحت مالکیت زنان و اتصال موفقیت آمیز و فروش به شرکت های چند ملیتی؛ و، استارت آپ ها، تجارت الکترونیک و رشد جهانی.
با بیش از ۱,۱۹۵,۰۷۱ برداشت کل در رسانه های اجتماعی و ۲۵ داستان رسانه ای از منطقه، اکسپو دیده شدن زنان کارآفرین از سراسر منطقه را به خود جلب کرد و کارآفرینی زنان و نحوه مشارکت بخش خصوصی و شرکای تجاری را ترویج کرد.
موانع پیش روی زنان کارآفرین ( زنان کارآفرین در اروپا و آسیای مرکزی)
هزینه های موانع جنسیتی به دلیل پتانسیل استفاده نشده کارآفرینان زن و ارزشی که می توانند به ارمغان بیاورند، بالاست. در بسیاری از کشورهای منطقه، این باور وجود دارد که مردان باید رهبری کنند، و بنابراین آنها برای فرصت های شغلی کمیاب سزاوارتر هستند. نقش‌های سنتی زنان و هنجارهای جامعه محدودیت‌هایی را برای ایجاد تعادل بین زندگی شخصی و خانوادگی و زندگی حرفه‌ای به میان می‌آورد. زنان کارآفرین همچنین با موانع جنسیتی در عدم دریافت اعتبار، یافتن شرکای تجاری، دسترسی به بازارهای جدید و کسب اطلاعات در مورد فرصت های تجاری روبرو هستند. این موانع اقتصادی و مالی از مهم ترین موانعی است که زنانی که می خواهند کارآفرین شوند با آن روبرو هستند. زنان عمدتاً با پول خود یا اقوام یا دوستان کسب و کار را شروع می کنند و کمتر به وام های بانکی متکی هستند. اغلب در خانوارهای سنتی تر، دارایی متعلق به شوهر است و زنان دارای دارایی اندکی برای دریافت وام یا اعتبار بانکی باقی می‌مانند. موانع آموزشی، از جمله فقدان خدمات مشاوره ای در دسترس برای زنانی که می خواهند شرکت خود را راه اندازی کنند، و همچنین بی سوادی مالی و آموزش ناکافی فناوری اطلاعات و ارتباطات از دیگر چالش هایی است که زنان کارآفرین با آن مواجه هستند.
تأثیر COVID-۱۹بر زنان کارآفرین
با گذشت یک سال از شیوع جهانی COVID-19، تأثیر آن عمیق است و همچنان تأثیر زیادی بر سلامت اجتماعی، اقتصادی، جسمی و روانی مردم دارد. قرنطینه ها و سایر اقدامات اعمال شده توسط دولت برای مهار گسترش کووید-۱۹، پویایی های جنسیتی را تغییر داده و ادامه می دهد، به ویژه نابرابری های اساسی در سیستم اجتماعی-اقتصادی را آشکار می کند. همه‌گیری کووید-۱۹ خطر تشدید و تعمیق نابرابری‌های از پیش موجود را برای زنان و دختران، به‌ویژه آن‌هایی که از خانواده‌های ضعیف‌تر و محیط‌های آسیب‌پذیر هستند، در پی دارد. امنیت اقتصادی زنان به شدت آسیب دیده است و بر اشتغال و درآمد تأثیر گذاشته است. نابرابری های قبلی که زنان کارآفرین شرکت های کوچک و متوسط با آن مواجه بودند نیز به طور قابل توجهی در حال افزایش است.
برای زنان، نابرابری‌های ساختاری ساختاری برای زنان، منجر به دسترسی نابرابر به زیرساخت‌ها، منابع تولیدی و فرصت‌های تدارکات شده است. سرمایه‌گذاری‌های امروزی که به زنان و دختران جوان اجازه می‌دهد تا در تثبیت معیشت خانوار و مشارکت در اقتصاد مشارکت کنند، به بازسازی بهتر و برابری اجتماعی و اقتصادی بیشتر کمک خواهد کرد. یک ارزیابی سریع جنسیتی زنان سازمان ملل این تأثیرات را بررسی کرد.
کووید-۱۹ بر زندگی و معیشت مردم بین آوریل تا ژوئن ۲۰۲۰ در ۱۰ کشور در منطقه اروپا و آسیای مرکزی. بیش از ۱۵ درصد از زنان شاغل گفتند شغل خود را از دست دادند و ۴۰ درصد با کاهش ساعات کار مواجه بودند سهم زنانی که مجبور به کاهش ساعات کار خود شدند از ۳۱ درصد در گرجستان تا ۶۵ درصد در کوزوو متغیر بود. زنان خوداشتغال بدترین عواقب را متحمل شدند زیرا یک چهارم آنها شغل خود را از دست دادند. کاهش ساعات کار یا از دست دادن شغل به ویژه بر زنان خوداشتغال در ترکیه (۸۲ درصد)، قزاقستان (۸۱ درصد)، آذربایجان (۸۰ درصد)، کوزوو (۷۸ درصد) و قرقیزستان (۷۷ درصد) تأثیر گذاشته است. نیمی از زنان افزایش زمان صرف شده برای حداقل یک فعالیت مراقبت در منزل را گزارش کردند. آلبانی با ۷۲ درصد بیشترین سهم زنانی را داشت که زمان بیشتری را صرف کارهای مراقبتی می کنند و پس از آن قرقیزستان (۶۰ درصد)، کوزوو (۶۷ درصد) و قزاقستان (۶۵ درصد) قرار دارند. بیشترین ضرر در درآمد برای زنان و مردان مربوط به کسب و کارهای خانوادگی (۶۶ درصد)، کشاورزی (۴۲ درصد) و وجوه ارسالی (۴۰ درصد) بوده است.
مترجم: فرحناز دولت آبادی
منبع :
Women’s Entrepreneurship Expo 2021 Report
The United Nations Entity for Gender Equality and the Empowerment of Women, also known as UN Women, is a United Nations entity working for gender equality and the empowerment of women.
میل به مهاجرت در بیش از ۴۰ درصد دانشگاهی‌ها / مقصد کدام کشورها است؟
در نتایج پژوهش رصدخانه مهاجرت ایران آمده که شاخص میل به مهاجرت در همه گروه‌های بررسی شده بیش از ۴۰ درصد است.
بدین صورت که ۵۳ درصد اساتید و محققان، ۴۵ درصد پزشکان و پرستاران، ۴۳ درصد فعالان استارتاپی و ۴۰ درصد دانشجویان و فارغ‌التحصیلان دانشگاهی مایلند تا از ایران مهاجرت کنند.
ایرانیان از کشور انگلستان انواع ویزاهای سرمایه‌گذاری، نیروی ماهر، کار خانگی، خلاق و ورزشی و کارآفرینی ویزای دریافت کرده‌اند.
بیش از ۴۰ درصد دانشگاهی‌ها در ایران تمایل دارند در خارج از ایران فعالیت کنند.
